Nazywam się Brat Andreas od Niepokalanego Serca Maryi. Urodziłem się w 1986 roku w Szwajcarii niemieckojęzycznej. Po ukończeniu szkoły średniej studiowałem geografię i geologię w Zurychu. Wspólnotę Błogosławieństw  poznałem podczas pielgrzymki w 2006 roku. Zafascynowany życiem braterskim i pięknem liturgii, w wieku 21 lat dołączyłem do Wspólnoty w Zug (niemieckojęzyczna Szwajcaria). Udało mi się też tam ukończyć studia.

A jednak nie taką drogę wybrałem na początku!

Po okresie pięknego dzieciństwa, bardzo wcześnie, mając 12 lat, zacząłem prowadzić życie pełne przyjemności i absolutnej wolności, imprezy i wieczory bez końca. Alkohol i wiele przegięć, a jednak myślałem, że znalazłem wielkie szczęście.

W wieku 16 lat moje “szczęście” zniknęło. W jednej sekundzie! Poważny wypadek na skuterze z moim starszym bratem. Zasnęliśmy podczas jazdy, zderzając się z samochodem jadącym z naprzeciwka. Oboje byliśmy poważnie ranni. Leżąc na ziemi, nie mogłem się ruszyć. Minęło dużo czasu, zanim przybyła pomoc. Moje życie? co? te wszystkie imprezy, wieczory, przyjemności … a teraz? Po raz pierwszy szukałem sensu. Nie ma czegoś więcej?

Podczas mojej pięciotygodniowej hospitalizacji szukałem odpowiedzi. Później, wbrew wszystkim moim oczekiwaniom, znalazłem je w Kościele Katolickim. Uczestnicząc w jednej Mszy Świętej, kiedy ksiądz podniósł hostię, wiedziałem w głębi serca, że Jezus tam jest i że mnie kocha.

Niesamowite! Wszystko się zmieniło. Sensem mojego życia był teraz JEZUS! Kilka lat później postanowiłem poświęcić Mu całe moje życie. Właśnie we Wspólnocie Błogosławieństw złożyłem śluby wieczyste, mówiąc: “Panie Jezu, wyrzekam się siebie, aby złączyć się tylko z Tobą, jedynym Skarbem i jedyną nadzieją mojego pobytu na ziemi, tak długo, jak będę żył. ”
15 września 2018 roku zostałem wyświęcony na diakona. Wspólnota powierzyła mi zadanie troszczenia się o duszpasterstwo młodych. Dla nich chcę być “sługą miłości” i poprowadź ich do Jezusa. Pragnę, aby odkryli, że tylko Jezus może spełnić nasze najgłębsze pragnienia.”On jest Drogą, Prawdą i Życiem! “(J 14,6)

“Oto jestem, Panie, bez zwłoki, bez zastrzeżeń, na zawsze, z miłością! »(Święty Michał Garicoits)

Brat Andreas od Niepokalanego Serca Maryi

Jestem Joumana z Libanu. Wstąpiłam do Wspólnoty czternaście lat temu, w wieku 25 lat. Wcześniej byłam nauczycielem filozofii  i asystentem produkcji w telewizyjnych programach kulturalnych.

W młodości doświadczyłam kryzysu wiary, jednocześnie bardzo kochałam życie, marzyłam o zaawansowanych studiach i o małżeństwie. Daleka byłam jednak od myślenia, że ​​pewnego dnia „zakocham się” w Bogu i że ta miłość popchnie mnie, by wszystko porzucić, wszystko oddać.

Szukałam “prawdy” i mając 20 lat rzuciłam wyzwanie: “Jeśli filozofia udowodni mi, że Bóg istnieje, uwierzę, w przeciwnym razie – koniec z wiarą”. Bóg, biorąc mnie za słowo, zbliżył się najpierw do mnie poprzez filozofię … W pewien sobotni wieczór zostałam zaproszona do Wspólnoty na nieszpory, przez brata, który ze mną studiował. Bóg filozofów w końcu odkrył swoje oblicze pełne miłości i dotknął mojego serca przez piękno, które emanowało z tego miejsca, z twarzy, z  pieśni … i ze spontanicznych modlitw: tego wieczoru zrozumiałam, że ma na imię “Pan” i że jest ” Prawdą”.

W wieku 24 lat, peregrynacja relikwii Św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Libanie, ponownie postawiła na mej drodze Wspólnotę  Błogosławieństw. Z radością odkryłam nowy program rekolekcji, które Wspólnota przygotowała. Od rekolekcji do rekolekcji szaleństwo powołania coraz bardziej we mnie rozbrzmiewało i sprawiło, że powoli inne moje pragnienia ustępowały temu jednemu. Siła mojego oporu równała się z fascynacją do tej miłości, której nikt nie był w stanie dorównać. Dzień po dniu pozwalałam by to wyjątkowe pragnienie ogarniało mnie coraz bardziej: “Kochać to wszystko dać  i dać siebie samego”. Wszystko we Wspólnocie mówiło do mojego serca! Powiedziałam więc: „tak”, i nigdy tego nie żałowałam.

“Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” … nie ma też większego szczęścia, ponieważ “kto jest w Bogu, niczego mu nie braknie”!

Joumana

Pochodzę z Grenoble.

Wstąpiłam do Wspólnoty Błogosławieństw w wieku 23 lat.

W czasie mojego Bierzmowania, mając 16 lat, doświadczyłam wylania Ducha Świętego, który zmienił moje życie. Usłyszałam, jak Bóg mówi do mnie w tajemniczy sposób : “Sandrine, ufam Ci, że będziesz Mnie głosić innym!” To było ważne. Pokój i ogromna radość, wewnętrzna pewność, że muszę się oddać Bogu i Jego Kościołowi.

Zaczęłam studiować w Paryżu  filozofię, a potem administrację. W tym czasie zaangażowałam się we fraternię misyjną: młodzieżową grupę modlitewną, z którą miałam możliwość dzielić się moją wiarą i prowadzić misje ewangelizacyjne. Doświadczyłam mocy Boga w moim codziennym życiu.

Dwa niezapomniane doświadczenia, które pogłębiły we mnie pragnienie oddania mego życia Bogu, w życiu konsekrowanym:

– doświadczenie humanitarne z “gałganiarzami” w dzielnicy nędzy, w Kairze (Egipt) z s. Emmanuelle, której świadectwo tak bardzo rzuciło mi wyzwanie: wszystko dać innym!
– i drugie doświadczenie, podczas niezwykłego  tygodnia modlitwy i dzielenia się z tysiącami młodych ludzi z całego świata podczas Festiwalu Młodych w Medziugorju. Na końcu Festiwalu nie byłam tą samą osobą. To było tak, jakby Pan mówił do mnie: „Jeśli pójdziesz za mną, ja Cię wypełnię.” Wiedziałam, że mogę polegać na Jego Wierności, więc powiedziałam Mu “tak”. Podjęta decyzja – ogromna radość!

Dwa lata wcześniej, podczas Wielkiego Tygodnia odbyłam rekolekcje we Wspólnocie Błogosławieństw w Nouan-Le-Fuzelier. Pamiętam, jak mówiłam: “Jeśli któregoś dnia, Panie, wezwiesz  mnie, abym poświęciła dla Ciebie moje życie, wstąpię tutaj! ”

Moje powołanie do Wspólnoty Błogosławieństw było tak silne, że rok później poprosiłam o przyjęcie do niej. Minęło już dwadzieścia sześć lat! Oto humor Pana Boga!

Kochać dając i dawać kochając!
Jezus wypełnia serce tego, który mu daje wszystko. I moja nadzieja nie została zawiedziona!

Siostra Claire Sandrine