Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.
Małe Triduum
Co tydzień obchodzimy Małe Triduum (wspomnienie trzech świętych dni), którego kulminacją jest niedzielna celebracja Zmartwychwstania.
W czwartkowy wieczór rozważamy nieskończoną miłość Jezusa i ustanowienie Eucharystii. Towarzyszymy Jezusowi w Getsemani przez specjalne nabożeństwo, po którym następuje Godzina Święta lub nocna Adoracja.
W piątek spoglądamy na Krzyż, kontemplując pasję Jezusa. Jest to dzień postu i modlitwy,
a wieczorem, w komunii z naszymi starszymi braćmi w wierze, upamiętniamy dzieło Stworzenia. Gromadzimy się przy stole, aby przyjąć pokój i błogosławieństwo szabatu poprzez liturgię domową, z zapożyczonymi elementami tradycji żydowskiej i pieśni hebrajskich. Dziękujemy również za dzieło odkupienia dokonane przez Jezusa, Mesjasza Izraela.
Sobotę, siódmy dzień tygodnia, przeżywamy z Dziewicą Maryją, która nie straciła nadziei, nawet w godzinie ciemności. Wraz z Nią czekamy na godzinę, w której Chrystus objawi swoje ostateczne zwycięstwo nad mocą zła.
Niedziela, dzień Zmartwychwstania
Każdy tydzień przeżywamy, w modlitwie wspólnotowej i osobistej, jako drogę wiodącą ku niedzieli – Zmartwychwstania Pańskiego. Wchodzimy w tę tajemnicę w sobotni wieczór, przez celebrowanie Nieszporów Zmartwychwstania i przez wspólną uroczystą kolację, po której są tańce Izraelskie. W taki sposób wyrażamy naszą radość i dziękczynienie.
W sposób szczególny dbamy o niedzielną liturgię, by podkreślić wagę tego święta, które w pewien sposób zapowiada ucztę godów Baranka. Niedziela jest par excellence dniem, który gromadzi nas dla wspólnej modlitwy i życia braterskiego, na wzór pierwszych chrześcijan. Jak mówi św. Paweł: „Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba”. Dlatego też w łasce Zmartwychwstania Chrystusa nasze życie wspólnotowe jest stale odnawiane.