Uwielbienie i charyzmaty

Już przez chrzest Chrystus uczynił każdego z nas nowym stworzeniem, bytem wielbiącym ku chwale Ojca.

Właśnie dlatego dzięki wierze otrzymanej w Kościele, w komunii z członkami Ciała Chrystusowego – w Niebie i na ziemi, odnajdujemy radość w chwaleniu naszego Boga za to, kim jest i w dziękczynieniu za wszystko, co czyni.

Przez nasze hymny i pieśni radości, chcemy święcić Imię Boga. Pragniemy wejść w tę niebiańską chwałę i antycypować Królestwo, stając się autentycznymi świadkami Chrystusa poprzez piękno, radość i zapał.

Nasza liturgia jest otwarta na ekspresję charyzmatyczną poprzez modlitwę spontaniczną, śpiew w językach i uwielbienie. Słuchając Ducha Świętego, praktykowanie charyzmatów jest rozeznawane dla dobra i budowania wszystkich, aby zawstydzić mocnych przez mądrość Bożą.

    „Charyzmaty, zarówno nadzwyczajne, jak również proste i zwyczajne, są łaskami Ducha Świętego, bezpośrednio lub pośrednio służącymi Kościołowi; zostają udzielone w celu budowania Kościoła, dla dobra ludzi oraz ze względu na potrzeby świata. Charyzmaty powinny być przyjmowane z wdzięcznością przez tego, kto je otrzymał, ale także przez wszystkich członków Kościoła. Są one rzeczywiście wspaniałym bogactwem łaski dla żywotności apostolskiej i dla świętości całego Ciała Chrystusa” KKK 799-800